POCHODZENIE
Drzewo z rodziny bobowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej.
MORFOLOGIA
POKRÓJ - drzewo o nieregularnej, ażurowej koronie. W naszych warunkach dorasta do 25-30m wysokości.
PIEŃ I PĘDY - pokryte są około 17cm, trójdzielnymi, sztywnymi cierniami.
LIŚCIE - bardzo dekoracyjne: skrętoległe, parzystopierzaste, długie na 10-13cm, złożone z nawet 30 wąskich, symetrycznych listków.
KWIATY - pojedyncze, zebrane w grona, zielono-żółte kwiaty są niezwykle miododajne i owadopylne. Pojawiają się w VI, po rozwinięciu się liści.
OWOCE - kwiaty jesienią przekształcają się w błyszczące, dekoracyjne, fantazyjnie poskręcane strąki z nasionami, które osiągają nawet 40cm długości.
WYMAGANIA
GLEBA - przepuszczalna, przeciętnie wilgotna. Może być uboga, wapienna. Glediczja dobrze znosi okresy suszy.
NASŁONECZNIENIE - preferuje stanowiska dobrze nasłonecznione.
MROZOODPORNOŚĆ - bardzo wytrzymała na niskie temperatury.
PIELĘGNACJA
- Powinno się przycinać młode rośliny tak, aby uzyskać jeden prosty przewodnik.
- Glediczje nie lubią przesadzania. Najlepiej jest przesadzać wiosną tylko młode rośliny.
CIEKAWOSTKI/UWAGI
- Glediczja jest odporna na zanieczyszczenia powietrza, dlatego dobrze sobie radzi sadzona w miastach.
- Drzewo krótkowieczne, dożywające ponad 100 lat.
- Nasiona są jadalne. Po ugotowaniu przypominają w smaku groch.
- Rodzaj gledziczja obejmuje około 13 gatunków. W Europie można spotkać jako roślinę uprawianą w ogrodach i parkach jedynie glediczję trójcierniową.
- Daje bardzo dobre jakościowo drzewo. W USA jest ono wykorzystywane m.in. do produkcji podkładów kolejowych i stempli.
- Jest to roślina o bardzo wysokiej miododajności. W USA należy do najbardziej znaczących drzew miododajnych.
- Jesienią liście glediczji widowiskowo wybarwiają się na kolor żółty.
- Świetnie nadaje się do parków i ogrodów ze względu na ażurową koronę, niezagłuszającą roślin rosnących pod drzewem.
- Inne nazwy to: iglicznia trójcierniowa, iglicznia pospolita.
