(Itea virginica 'Henry's Garnet') wciąż jeszcze mało w Polsce znana, a warta rozpowszechnienia roślina miododajna. Jest to osiągający 60-100cm krzew o wzniesionym pokroju. Z czasem jego gałązki zaczynają delikatnie, łukowato zwisać. Osiąga szerokość 1-1,5m.
Itea niezwykle obficie kwitnie na przełomie maja i czerwca. Kremowobiałe, zebrane w długie, wąskie grona kwiatostany osiągają nawet 20cm długości. Ich zapach zwabia do ogrodu motyle. Największe wrażenie robi jednak jesienią, gdy jej liście zmieniają kolor na szkarłatno-czerwony. Efekt płonącego krzewu utrzymuje się aż do mrozów.
Warto sadzić ją na tle zielonych iglaków, ozdobnych traw i roślin o dużych liściach (np. niektórych odmian funkji). Świetnie sprawdzi się pod koronami drzew w ogrodach leśnych, gdyż rewelacyjnie radzi sobie na stanowiskach zacienionych (choć preferuje słoneczne i półcieniste). Tam można komponować ją na przykład z hortensjami, czy rododendronami.
Preferuje gleby lekko kwaśne, średnio wilgotne do wilgotnych, raczej żyzne, próchnicze. Mrozoodporność, ma dobrą, ale woli stanowiska osłonięte. Zimą można okrywać nasadę młodych krzewów. Roślina zdrowa, odporna na choroby i szkodniki. Ze względu na łatwą uprawę, można polecić ją początkującym ogrodnikom. Sadzona w pojemnikach, wiosną zwabi motyle na tarasy, patia i balkony, jesienią przyciągnie spojrzenia barwnym akcentem. Itea jest idealnym krzewem do niewielkich ogrodów, również tych w klimacie orientalnym.
