(salix 'Erythroflexuosa') niskie drzewo, dorastające do 4-6m wysokości. Koronę ma początkowo kolumnową, później kulistą, lekko spłaszczoną, średnicy 5-6m. Pień jest niski i zwykle skrzywiony. Pędy są zwisające, nieregularnie powyginane. Stanowią największą ozdobę rośliny. Kora na młodych pędach ma kolor pomarańczowy, a na starszych żółty. Liście są lancetowate, jasnozielone, na spodniej stronie jaśniejsze, powyginane.
Wierzba mandżurska jest raczej wytrzymała na mróz. W ostrzejsze zimy może delikatnie podmarzać.
Jej wymagania co do gleby są niewielkie. Rośnie dobrze zarówno na glebach żyznych, dość wilgotnych, jak i piaszczystych, suchych. Preferuje stanowiska słoneczne. Doskonale znosi cięcie. Zabieg ten zaleca się wykonywać raz na kilka lat, żeby odmłodzić drzewo i pobudzić je do wypuszczania nowych ozdobnych przyrostów.
Odmiana zalecana do sadzenia w parkach, zieleni osiedlowej i większych ogrodach przydomowych. Najładniej wygląda posadzona pojedynczo lub w zestawieniach z innymi roślinami ozdobnymi zimą.
Jej piękne pomarańczowe pędy znalazły uznanie również w bukieciarstwie, gdzie wykorzystuje się je w suchych kompozycjach.